Pierwsze organy w paradyskiej świątyni były już w drugiej połowie XVIII w. Ich wykonawcą był Wojciech Szerszeniewicz, majster sztuki organmistrzowskiej, a umowa pomiędzy nim a przełożonym paradyskiego konwentu, o. Medardem Temprowskim, została podpisana w Paradyżu w 1771 roku. Organy te niestety spłonęły w trakcie pożaru w 1820 roku.
Nowy instrument pojawił się w kilka lat po pożarze. Restaurowane były w latach 1887 – 1889 staraniem o. Letusa Śniegockiego. Ostatnia renowacja miała miejsce w 2006 roku.
Prospekt organów jest dwuwieżyczkowy, szafa organowa szeroko rozbudowana, siedmioosiowa, umieszczona na wysokim cokole. Bogato zdobiony w rokokowe motywy ornamentacyjne: roślinne, liczne gałązki kwiatów, muszle, wazony o charakterystycznych pokrywach kwietnych, liczne anioły. Ponad piszczałkami znajdują się girlandy, a na tle piszczałek ażurowe motywy kwiatowe.
Na samej górze, w centralnym punkcie można zobaczyć postać Madonny, stojącej na kuli i depczącej szatana. Madonna została w naturalny sposób oświetlona przez światło z umieszczonego w górnej części kościoła małego okna.