8 IV 1678 – pojawienie się kropel krwi na obrazie Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego
1680 – przybycie do Wielkiej Woli ks. Mateusza Orłowskiego, archidiakona kurzelowskiego w celu wizytacji miejsca, w którym dzieją się cuda. Ks. Orłowski zalecił spisywanie wszystkich pojawiających się świadectw o doznanych łaskach
11 II 1686 – wydanie decyzji pozwalającej na budowę pierwszego drewnianego kościoła
1 VIII 1686 – zawarcie umowy przez Kazimierza Saryusz Skórkowskiego z przedstawicielem bernardynów, o. Henrykiem Glincellem, na osadzenie się zakonników w nowej osadzie i powierzenie im w opiekę obrazu Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego
22 VI 1690 – uroczyste przeniesienie obrazu Ukoronowanego Cierniem Zbawiciela z dworskiej kaplicy do nowo erygowanego kościoła i przyjęcie fundacji wielkowolskiej przez bernardynów
7 I 1699 – wydanie pisemnej decyzji pozwalającej na konsekrację kościoła
22 II 1699 – konsekracja świątyni dokonana przez biskupa Jana Dłużniewskiego oraz nadanie kościołowi wezwania „Ukoronowanego Cierniem Zbawiciela Pana” oraz świętych patronów: Michała Archanioła oraz Kazimierza Królewicza
13 VI 1747 – położenie przez Antoniego Wysockiego, archidiakona kurzelowskiego, kamienia węgielnego pod budowę nowego kościoła i klasztoru
12 I 1757 – śmierć o. Augustyna Obrąpalskiego, głównego prefekta budowy nowego kościoła. Jego ciało złożono w osobnym grobie w kryptach pod ołtarzem głównym
17 VII 1757 – poświęcenie nowego murowanego kościoła przez kanonika Konstantego Jankowskiego, proboszcza z Maluszczyna
1-6 XI 1762 – prace komisji kościelnej, w celu zbadania świadectw o cudach i otrzymanych łaskach. Zebranie wszystkich świadectw w jedną księgę: „Diariusz Łask i Cudów Boskich”
25 VII 1763 – uznanie obrazu Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego za „łaskami słynący”
5 – 6 VIII 1764 – przeniesienie Obrazu do nowej świątyni i konsekracja nowego kościoła pod wezwaniem głównym Przemienienia Pańskiego i opiekuńczym św. Michała Archanioła
27 VII 1789 – odnowienie i ostateczna fundacja paradyskiego konwentu, na mocy umowy podpisanej przez Jana Saryusza Skórkowskiego, prawnuka pierwszego fundatora, oraz Michała Odrowąża z Białaczowa, syndyka apostolskiego konwentu paradyskiego
15 IV 1820 – pożar kościoła i klasztoru – obraz Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego zostaje uratowany przez zakonników i wywieziony do Kazanowa
20 IV 1820 – przewiezienie Obrazu z Kazanowa do kaplicy w Wielkiej Woli, a następnie, tego samego dnia, do paradyskiej świątyni – Obraz umieszczono w kaplicy w zachodniej wieży kościoła
1824 – powstanie nowej murowanej kaplicy w Wielkiej Woli na miejscu drewnianej
18 IX 1893 – przeniesienie ostatnich zakonników do klasztoru w Kole nad Wartą przesunięto
1896 – parafia w Paradyżu staje się filią parafii w Wójcinie
1915 – zniszczenie w wyniku bombardowania dwóch skrzydeł (północnego i wschodniego) klasztoru, a także znaczne uszkodzenie dachu na kościele
1918 – parafia w Paradyżu staje się samodzielną jednostką kościelną – nowa parafia została erygowana przez biskupa Mariana Ryxa
1963 – kościół wielkowolski zostaje uznany przez biskupa Jana Kantego Lorka za Sanktuarium Chrystusowe ziemi opoczyńskiej
1964 – 200-rocznica konsekracji kościoła w Paradyżu
1998–1999 – prace remontowe w świątyni. Odrestaurowanie zabytkowej polichromii wnętrza kościoła
2006 – nadanie drugiego tytułu sanktuarium: Krwi Zbawiciela, przez biskupa Zygmunta Zimowskiego